Να `ταν η γη τετράγωνη ξανά
κι απ’ τα νησιά να χύνεται όλη η θάλασσα
κι όταν χυθούν του κόσμου τα νερά
να μ’ αντικρίσεις πάλι στη στεριά
με δυο μάτια ξαστεριά
κοίτα με ξανά
Μπροστά εγώ και γύρω μου βουνά
να μεγαλώνουν μέσα μου τα ηφαίστεια
Κι όταν ξεσπάσει όλη μου η φωτιά
να μ’ αντικρίσεις πάλι στη στεριά
με δυο μάτια ξαστεριά
κοίτα με ξανά
Όχι με σκέψεις
Όχι με μνήμη
Σαν να με ξέρεις μη με δεις
Όχι με σκέψεις
Όχι με μνήμη
Σαν να με ξέρεις μη με δεις
Να με πιστέψεις μ’ αυτό τ’ ασήμι
της πρώτης πρώτης μας στιγμής
Άχ κοίτα με ξανά
σα καινούργια γη
Άχ κοίτα με ξανά
σαν ζωή που αργεί
Να γεννιέται απ’ τη στεριά
με δυο μάτια ξαστεριά
κοίτα με ξανά
|
Na `tan i gi tetrágoni ksaná
ki ap’ ta nisiá na chínete óli i thálassa
ki ótan chithun tu kósmu ta nerá
na m’ antikrísis páli sti steriá
me dio mátia ksasteriá
kita me ksaná
Brostá egó ke giro mu vuná
na megalónun mésa mu ta ifestia
Ki ótan ksespási óli mu i fotiá
na m’ antikrísis páli sti steriá
me dio mátia ksasteriá
kita me ksaná
Όchi me sképsis
Όchi me mními
San na me kséris mi me dis
Όchi me sképsis
Όchi me mními
San na me kséris mi me dis
Na me pistépsis m’ aftó t’ asími
tis prótis prótis mas stigmís
Άch kita me ksaná
sa kenurgia gi
Άch kita me ksaná
san zoí pu argi
Na genniéte ap’ ti steriá
me dio mátia ksasteriá
kita me ksaná
|