Άστρι μου κι αστρίτσι μου
κι αυγερινέ κι ασπερινέ
και χρυσοπράσινε μ’ αϊτέ
ήρθε το ξημέρωμα
το καλό ξημέρωμα
κι ηύρε μ’ επά στη γειτονιά,
και στην ερωδιά.
Λέσι μ’ οι γειτόνισσες
οι κερα κοκόνισσες
«Ίντα γυρεύεις μωρέ επά στη γειτονιά,
στη γειτονιά, στην ερωδιά;»
«Εγώ μια κόρη αγαπώ
κι ήρθα να ιδώ
κι αν τηνέ δω να τση το πω
τση κόρης πως την αγαπώ».
«Για πέ μας τα σουσούμιαν τση,
μπορέτως την κατέχουμε
μπας και την αμπατήσουμε».
|
Άstri mu ki astrítsi mu
ki avgeriné ki asperiné
ke chrisoprásine m’ aité
írthe to ksiméroma
to kaló ksiméroma
ki iíre m’ epá sti gitoniá,
ke stin erodiá.
Lési m’ i gitónisses
i kera kokónisses
«Ίnta girevis moré epá sti gitoniá,
sti gitoniá, stin erodiá;»
«Egó mia kóri agapó
ki írtha na idó
ki an tiné do na tsi to po
tsi kóris pos tin agapó».
«Gia pé mas ta susumian tsi,
borétos tin katéchume
bas ke tin abatísume».
|