Μες στα δικά σου χέρια
μαύρες στιγμές περνάω.
Μες στα δικά σου χέρια
δακρύζω και πονάω.
Μα ότι κι αν μου κάνεις
ποτέ δε σε ξεχνάω
κι ως τη ζωή την άλλη
εγώ θα σ’ αγαπάω.
Κέρνα με, κέρνα με δάκρυ και πόνο
έμαθα πια να πονάω.
Κάνε μου, κάνε μου μια χάρη μόνο
άσε με να σ’ αγαπάω.
Δε σου κρατώ κακία
κάνε ότι νομίζεις
τόσες χαρές σου δίνω
μα πίκρες με ποτίζεις.
Η άπονη καρδιά σου
ποτέ δεν μ’ έχει νιώσει
μα θα ‘ρθει κάποια μέρα
που θα το μετανιώσει.
Κέρνα με, κέρνα με δάκρυ και πόνο
έμαθα πια να πονάω.
Κάνε μου, κάνε μου μια χάρη μόνο
άσε με να σ’ αγαπάω.
|
Mes sta diká su chéria
mavres stigmés pernáo.
Mes sta diká su chéria
dakrízo ke ponáo.
Ma óti ki an mu kánis
poté de se ksechnáo
ki os ti zoí tin álli
egó tha s’ agapáo.
Kérna me, kérna me dákri ke póno
ématha pia na ponáo.
Káne mu, káne mu mia chári móno
áse me na s’ agapáo.
De su krató kakía
káne óti nomízis
tóses charés su díno
ma píkres me potízis.
I áponi kardiá su
poté den m’ échi niósi
ma tha ‘rthi kápia méra
pu tha to metaniósi.
Kérna me, kérna me dákri ke póno
ématha pia na ponáo.
Káne mu, káne mu mia chári móno
áse me na s’ agapáo.
|