Ένα κομμάτι ουρανό για συντροφιά,
με μια κορδέλα το τραβούσε σαν μπαλόνι.
Και πάνω εκεί είδα το όνειρο ν’ απλώνει
σαν συννεφιά.
Από μακριά ακόμα έρχεται σινιάλο.
Τα πιο φτηνά κουρέλια μου θα βάλω
για τη γιορτή.
Ήταν το στόμα της στυφό κι όμως γλυκό.
Το κάθε ψέμα που με κούρασε κεντούσε.
Και λες το χάραμα στα χέρια της κρατούσε
σαν φυλαχτό.
Από μακριά ακόμα έρχεται σινιάλο.
Τα πιο φτηνά κουρέλια μου θα βάλω
για τη γιορτή.
Έτσι κορίτσι ξέμεινε μιας άλλης εποχής,
χωρίς να νιώσει τη γλυκιά γεύση της αμαρτίας.
Κι ήταν τα μάτια της τα φώτα μιας πορείας,
τόσο μικρής.
Από μακριά ακόμα έρχεται σινιάλο.
Τα πιο φτηνά κουρέλια της θα βάλω
για τη γιορτή.
|
Έna kommáti uranó gia sintrofiá,
me mia kordéla to travuse san balóni.
Ke páno eki ida to óniro n’ aplóni
san sinnefiá.
Apó makriá akóma érchete siniálo.
Ta pio ftiná kurélia mu tha válo
gia ti giortí.
Ήtan to stóma tis stifó ki ómos glikó.
To káthe pséma pu me kurase kentuse.
Ke les to chárama sta chéria tis kratuse
san filachtó.
Apó makriá akóma érchete siniálo.
Ta pio ftiná kurélia mu tha válo
gia ti giortí.
Έtsi korítsi ksémine mias állis epochís,
chorís na niósi ti glikiá gefsi tis amartías.
Ki ítan ta mátia tis ta fóta mias porias,
tóso mikrís.
Apó makriá akóma érchete siniálo.
Ta pio ftiná kurélia tis tha válo
gia ti giortí.
|