Σκαριά παλιά σακατεμένα
στα πέλαγα του χρόνου τ’ ανοιχτά
τα όνειρά μου σκουριασμένα
ρημάζουνε εδώ κάτω στα ρηχά
ρημάζουνε εδώ κάτω στα ρηχά
Κι ένα φεγγάρι στα βαθιά
ίδιο του Αυγούστου η φωτιά
με ταξιδεύει
Σ’ ότι έχει μείνει από τον παλιό
απ’ τον κρυφό μου ουρανό
και με παιδεύει…
και με παιδεύει…
Σκληρά ποτά κακό ξενύχτι
και τα χαρτιά μου μια πληγή
πιασμένος πάντα σε ένα δίχτυ
κι η νύχτα μου μια φυλακή
κι η νύχτα μου μια φυλακή
|
Skariá paliá sakateména
sta pélaga tu chrónu t’ anichtá
ta ónirá mu skuriasména
rimázune edó káto sta richá
rimázune edó káto sta richá
Ki éna fengári sta vathiá
ídio tu Avgustu i fotiá
me taksidevi
S’ óti échi mini apó ton palió
ap’ ton krifó mu uranó
ke me pedevi…
ke me pedevi…
Sklirá potá kakó kseníchti
ke ta chartiá mu mia pligí
piasménos pánta se éna díchti
ki i níchta mu mia filakí
ki i níchta mu mia filakí
|