Ζωή μου θλιμμένη, με το δάκρυ ποτισμένη,
με πίκρα κυλάς κι είναι η ψυχή βασανισμένη,
με πνίγουν οι λυγμοί και οι στεναγμοί και σιγολιώνω
και κάθε στιγμή νιώθω στην ψυχή μονάχα πόνο,
μονάχα πόνο γι’ αυτό και λιώνω.
Μ’ ένα όνειρο θα ζω μες στον κόσμο αυτό,
να ‘ρθει η μέρα που κι εγώ στη ζωή να χαρώ.
Ζωή μου θλιμμένη, με το δάκρυ ποτισμένη,
με πίκρα κυλάς κι είναι η ψυχή βασανισμένη.
Ζωή μου θλιμμένη, απ’ τον πόνο ρημαγμένη,
δεν είδες χαρά, πέρασες σκληρά, τυραννισμένη,
με πνίγουν οι λυγμοί και οι στεναγμοί και σιγολιώνω
και κάθε στιγμή νιώθω στην ψυχή μονάχα πόνο,
μονάχα πόνο γι’ αυτό και λιώνω.
Μ’ ένα όνειρο θα ζω μες στον κόσμο αυτό,
να ‘ρθει η μέρα που κι εγώ στη ζωή να χαρώ.
Ζωή μου θλιμμένη, απ’ τον πόνο ρημαγμένη,
δεν είδες χαρά, πέρασες σκληρά, τυραννισμένη.
|
Zoí mu thlimméni, me to dákri potisméni,
me píkra kilás ki ine i psichí vasanisméni,
me pnígun i ligmi ke i stenagmi ke sigolióno
ke káthe stigmí niótho stin psichí monácha póno,
monácha póno gi’ aftó ke lióno.
M’ éna óniro tha zo mes ston kósmo aftó,
na ‘rthi i méra pu ki egó sti zoí na charó.
Zoí mu thlimméni, me to dákri potisméni,
me píkra kilás ki ine i psichí vasanisméni.
Zoí mu thlimméni, ap’ ton póno rimagméni,
den ides chará, pérases sklirá, tirannisméni,
me pnígun i ligmi ke i stenagmi ke sigolióno
ke káthe stigmí niótho stin psichí monácha póno,
monácha póno gi’ aftó ke lióno.
M’ éna óniro tha zo mes ston kósmo aftó,
na ‘rthi i méra pu ki egó sti zoí na charó.
Zoí mu thlimméni, ap’ ton póno rimagméni,
den ides chará, pérases sklirá, tirannisméni.
|