Θέλω τόσα να σου γράψω, που με κάνουν στάχτη
και σκορπάνε τη ψυχή μου μίλια μακριά
τόσους μήνες δίχως λέξη, πέφτω στο σκοτάδι
Θεέ μου πως να ζήσω το μετά…
Η βροχή βροχή θα φέρει, μες τα δυο μου μάτια
και θ’ αδειάσω τα ποτήρια του πικρού καημού
έχω τόσο την ανάγκη να κοπώ κομμάτια
ν’ αφεθώ στην άκρη του γκρεμού…
Έρωτα μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή
Μες τα μάτια μου αγάπη,
μες στο σώμα μου γυαλί
Θέλω τόσο να με κλείσεις, μες τα δυο σου χέρια
για να γίνουν φυλακή μου και ποτέ μη βγω
Όλη τάζω τη ζωή μου κι ας καούν τ’ αστέρια
για να ‘ρθεις εσύ ξανά εδώ…
Έρωτα μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή
Μες τα μάτια μου αγάπη,
μες στο σώμα μου γυαλί
Έρωτα μου και μαχαίρι,
είσαι αόρατη πληγή
Έλα μόνο για μια νύχτα
κι ας πεθάνω την αυγή..
|
Thélo tósa na su grápso, pu me kánun stáchti
ke skorpáne ti psichí mu mília makriá
tósus mínes díchos léksi, péfto sto skotádi
Theé mu pos na zíso to metá…
I vrochí vrochí tha féri, mes ta dio mu mátia
ke th’ adiáso ta potíria tu pikru kaimu
écho tóso tin anágki na kopó kommátia
n’ afethó stin ákri tu gkremu…
Έrota mu ke macheri,
ise aórati pligí
Mes ta mátia mu agápi,
mes sto sóma mu gialí
Thélo tóso na me klisis, mes ta dio su chéria
gia na ginun filakí mu ke poté mi vgo
Όli tázo ti zoí mu ki as kaun t’ astéria
gia na ‘rthis esí ksaná edó…
Έrota mu ke macheri,
ise aórati pligí
Mes ta mátia mu agápi,
mes sto sóma mu gialí
Έrota mu ke macheri,
ise aórati pligí
Έla móno gia mia níchta
ki as petháno tin avgí..
|