|
Έρχεται πάντα στη ζωή η δύσκολη εκείνη στιγμή
που γυρνάς ένα πρωί και βρίσκεις την πόρτα κλειστή
κι όλα μοιάζουν σκοτεινά, όλα δύσκολα και όλα θολά
κι αφού κλάψεις στα σκαλιά, σ’ αρπάζει μια άγρια χαρά
Δε σταματώ
Ξημερώνει και φεύγω
Κι ένα βράδυ που `ναι αργά και θα θες μια ζεστή αγκαλιά
Θα βρεθείς ξαφνικά στην πόρτα της πάλι μπροστά
Πόσο θέλεις να τη δεις, πόσα θέλεις ξανά να της πεις
μα δε βγαίνει έξω κανείς και σε παίρνει η αγκαλιά της βροχής
|
Έrchete pánta sti zoí i dískoli ekini stigmí
pu girnás éna pri ke vrískis tin pórta klistí
ki óla miázun skotiná, óla dískola ke óla tholá
ki afu klápsis sta skaliá, s’ arpázi mia ágria chará
De stamató
Ksimeróni ke fevgo
Ki éna vrádi pu `ne argá ke tha thes mia zestí agkaliá
Tha vrethis ksafniká stin pórta tis páli brostá
Póso thélis na ti dis, pósa thélis ksaná na tis pis
ma de vgeni ékso kanis ke se perni i agkaliá tis vrochís
|
