Στ’ όνειρο μου με ρώτησες τι ειν’ αυτό που φοβάμαι
Αν ποτέ μας χωρίσουμε που θα ζεις και που θα ‘μαι
Κι έτσι απλά σου απάντησα δεν φοβάμαι για μένα
Ξέρω θα’ ναι το τέλος μου αν θα χάσω εσένα
Μα φοβάμαι για σένα φοβάμαι πολύ
Μοναξιά να μην νιώσεις και δεν είμαι εκεί
Δεν με νοιάζει για μένα τι μπορεί να συμβεί
Μα φοβάμαι πως άλλος κανείς δεν μπορεί
Να σε χάνει και μόνο για σένα να ζει
Στ’ όνειρο μου με ρώτησες τι ειν’ αυτό που θυμάμαι
Από κείνα που ζήσαμε αν για κάτι λυπάμαι
Κι έτσι απλά σου απάντησα νιώθω μόνο αγάπη
Δεν λυπάμαι για τίποτα μα φοβάμαι για κάτι
|
St’ óniro mu me rótises ti in’ aftó pu fováme
An poté mas chorísume pu tha zis ke pu tha ‘me
Ki étsi aplá su apántisa den fováme gia ména
Kséro tha’ ne to télos mu an tha cháso eséna
Ma fováme gia séna fováme polí
Monaksiá na min niósis ke den ime eki
Den me niázi gia ména ti bori na simvi
Ma fováme pos állos kanis den bori
Na se cháni ke móno gia séna na zi
St’ óniro mu me rótises ti in’ aftó pu thimáme
Apó kina pu zísame an gia káti lipáme
Ki étsi aplá su apántisa niótho móno agápi
Den lipáme gia típota ma fováme gia káti
|