Μη γυρίζεις, μη με τυραννάς,
τον εγωισμό σου μην πουλάς.
Έφυγες κι άφησες πόρτες ανοιχτές,
έφυγες κι άφησες όσα είχες χθες.
Φύγε, μέσα απ’ τη ζωή μου μην περνάς,
έσπασες την πόρτα της καρδιάς,
μπήκε στην ψυχή σου ο βοριάς
κι έσβησε το όνειρο για μας.
Έσπασες την πόρτα της καρδιάς,
μπήκε στην ψυχή σου ο βοριάς,
έσβησε ο έρωτας για μας,
φύγε και μη με παρακαλάς.
Με ποια λογική να σε δεχτώ,
ποια κουβέντα να εμπιστευτώ;
Έφυγες κι άργησες πίσω να φανείς,
έφυγες κι άργησες να ’ρθείς να με βρεις.
|
Mi girízis, mi me tirannás,
ton egismó su min pulás.
Έfiges ki áfises pórtes anichtés,
éfiges ki áfises ósa iches chthes.
Fíge, mésa ap’ ti zoí mu min pernás,
éspases tin pórta tis kardiás,
bíke stin psichí su o voriás
ki ésvise to óniro gia mas.
Έspases tin pórta tis kardiás,
bíke stin psichí su o voriás,
ésvise o érotas gia mas,
fíge ke mi me parakalás.
Me pia logikí na se dechtó,
pia kuvénta na ebisteftó;
Έfiges ki árgises píso na fanis,
éfiges ki árgises na ’rthis na me vris.
|