Είσαι κι εσύ ένα όνειρο χαμένο
που δεν ζητώ να ξαναρθείς και δεν προσμένω,
της απουσίας σου εμίσεψε η πίκρα,
της προσμονής σου την ξεπέρασα τη γλύκα.
Μες το ποτήρι μου γουλιά γουλιά σε πίνω
και στο τραγούδι μου τη γεύση σου αφήνω,
με το χορό μου σ’ αγκαλιάζω και το ξέρεις,
πως δεν μπορείς με τα νερά σου να με φέρεις.
Είσαι παρόν και παρελθόν, είσαι και μέλλον…
είσαι το τίποτα, τα πάντα και το ξένο,
είσαι ένα πέρασμα στην κάψα του κορμιού μου,
είσαι ο αέρας μες στην πρέσα του μυαλού μου.
Μες στο ποτήρι μου γουλιά γουλιά σε πίνω
και στο τραγούδι μου τη γεύση σου αφήνω,
με το χορό μου σ’ αγκαλιάζω και το ξέρεις,
πως δεν μπορείς με τα νερά σου να με φέρεις.
|
Ise ki esí éna óniro chaméno
pu den zitó na ksanarthis ke den prosméno,
tis apusías su emísepse i píkra,
tis prosmonís su tin ksepérasa ti glíka.
Mes to potíri mu guliá guliá se píno
ke sto tragudi mu ti gefsi su afíno,
me to choró mu s’ agkaliázo ke to kséris,
pos den boris me ta nerá su na me féris.
Ise parón ke parelthón, ise ke méllon…
ise to típota, ta pánta ke to kséno,
ise éna pérasma stin kápsa tu kormiu mu,
ise o aéras mes stin présa tu mialu mu.
Mes sto potíri mu guliá guliá se píno
ke sto tragudi mu ti gefsi su afíno,
me to choró mu s’ agkaliázo ke to kséris,
pos den boris me ta nerá su na me féris.
|