Σήκω να χορέψεις το ζεϊμπέκικό σου.
Τίποτα δεν έχεις στη ζωή δικό σου.
Ρίξε τις στροφές σου πάνω στο πατάρι
όπως σε πονάει κι όπως σού γουστάρει.
Κι όπως θα χορεύεις μη τηνε θυμάσαι
ήσουν μοναχός σου και μονάχος θα ’σαι.
Άντρας που τη μαύρη, ανοιχτή πληγή του
κλείνει με τα δόντια να μη βγει η ψυχή του.
Όλοι σε προδώσαν, όλοι σε μισήσαν
και βαριές οι πόρτες μία μία κλείσαν.
Σήκω να χορέψεις να περάσ’ η νύχτα
και τα βογκητά σου στο σοκάκι ρίχ’ τα
|
Síko na chorépsis to zeibékikó su.
Típota den échis sti zoí dikó su.
Ríkse tis strofés su páno sto patári
ópos se ponái ki ópos su gustári.
Ki ópos tha chorevis mi tine thimáse
ísun monachós su ke monáchos tha ’se.
Άntras pu ti mavri, anichtí pligí tu
klini me ta dóntia na mi vgi i psichí tu.
Όli se prodósan, óli se misísan
ke variés i pórtes mía mía klisan.
Síko na chorépsis na perás’ i níchta
ke ta vogkitá su sto sokáki rích’ ta
|