|
Κλείνω πάλι τα μάτια από λόγια γεμάτα
μια αγάπη που έχασες και ξέχασες
κρύβομαι στο σκοτάδι η ματιά σου σαν χάδι
σκέψεις μες στο μυαλό μου ξεχασμένες
Δεν ξέρω αν θα ‘πρεπε να φύγω ή να μείνω
να πάψω πια να σ’ αγαπώ
δεν ξέρω αν ήθελα απόψε να ξεφύγω
να δώσω ή να σ’ αρνηθώ.
Το άρωμα σου και πάλι του κορμιού μου η ζάλη
αναμνήσεις γυρίζουν με λυγίζουν
σε μια τρέλα με φέρνεις την ανάσα μου παίρνεις
φόβοι που με κουράζουν με τρομάζουν.
Δεν ξέρω αν θα ‘πρεπε να φύγω ή να μείνω
να πάψω πια να σ’ αγαπώ
δεν ξέρω αν ήθελα απόψε να ξεφύγω
να δώσω ή να σ’ αρνηθώ.
Δεν ξέρω αν θα ‘πρεπε να φύγω ή να μείνω
να πάψω πια να σ’ αγαπώ
δεν ξέρω αν ήθελα απόψε να ξεφύγω
να δώσω ή να σ’ αρνηθώ.
|
Klino páli ta mátia apó lógia gemáta
mia agápi pu échases ke kséchases
krívome sto skotádi i matiá su san chádi
sképsis mes sto mialó mu ksechasménes
Den kséro an tha ‘prepe na fígo í na mino
na pápso pia na s’ agapó
den kséro an íthela apópse na ksefígo
na dóso í na s’ arnithó.
To ároma su ke páli tu kormiu mu i záli
anamnísis girízun me ligizun
se mia tréla me férnis tin anása mu pernis
fóvi pu me kurázun me tromázun.
Den kséro an tha ‘prepe na fígo í na mino
na pápso pia na s’ agapó
den kséro an íthela apópse na ksefígo
na dóso í na s’ arnithó.
Den kséro an tha ‘prepe na fígo í na mino
na pápso pia na s’ agapó
den kséro an íthela apópse na ksefígo
na dóso í na s’ arnithó.
|
