Μάνα, το μάννα τ’ ουρανού | Mána, to mánna t’ uranu

Μάνα, το μάννα τ’ ουρανού, δέντρο του παραδείσου
στη ρίζα του ψηλού βουνού φύτεψα την ευχή σου

Κι απ’ την ευχή που φύτεψα, βγήκε στο φως μια βρύση
κι απ’ τα σκοτάδια γύρισε πουλί να κελαηδήσει.

Μάνα, το μάννα τ’ ουρανού κι όνειρο που δε σ’ έχει
στείλε μου πάλι μιαν ευχή, ο πόνος μου ν’ αντέχει

Mána, to mánna t’ uranu, déntro tu paradisu
sti ríza tu psilu vunu fítepsa tin efchí su

Ki ap’ tin efchí pu fítepsa, vgíke sto fos mia vrísi
ki ap’ ta skotádia girise pulí na kelaidísi.

Mána, to mánna t’ uranu ki óniro pu de s’ échi
stile mu páli mian efchí, o pónos mu n’ antéchi