Σμίγει το κλάμα μου με της πενιάς το κλάμα
γιατί ποτέ σου δε μ’ αγάπησες τρελή
πίνω ότι πίνεται να γιατρευτεί το τραύμα
και νιώθω άνθρωπος γυαλί
Μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
μ’ έσπασες με τσάκισες με τέλειωσες
μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
πόσο σ’ αγάπησα γιατί ποτέ δεν ένιωσες
Σμίγει το κλάμα μου με της βροχής το κλάμα
ψάχνω το τέλος στην επόμενη στροφή
η αχαριστία σου γεμίζει το ποτήρι
και νιώθω άνθρωπος γυαλί
Μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
μ’ έσπασες με τσάκισες με τέλειωσες
μάτια μου μαζεύω τα κομμάτια μου
πόσο σ’ αγάπησα γιατί ποτέ δεν ένιωσες
|
Smígi to kláma mu me tis peniás to kláma
giatí poté su de m’ agápises trelí
píno óti pínete na giatrefti to trafma
ke niótho ánthropos gialí
Mátia mu mazevo ta kommátia mu
m’ éspases me tsákises me télioses
mátia mu mazevo ta kommátia mu
póso s’ agápisa giatí poté den énioses
Smígi to kláma mu me tis vrochís to kláma
psáchno to télos stin epómeni strofí
i acharistía su gemízi to potíri
ke niótho ánthropos gialí
Mátia mu mazevo ta kommátia mu
m’ éspases me tsákises me télioses
mátia mu mazevo ta kommátia mu
póso s’ agápisa giatí poté den énioses
|