Μια νεκρή στιγμή μαζί σου ήταν όλη μου η ζωή
και συχνά αναρωτιόμουν τι να σκέφτεσαι κι εσύ
Ήσουν άψογος κοντά μου και περνούσε ο καιρός
Μα ποτέ σχεδόν δεν ήσουν τόσο εκδηλωτικός
Με ξαφνιάζεις, τώρα έρωτες μου τάζεις
Με ξαφνιάζεις, όλο πάθος μ’ αγκαλιάζεις
Με ξαφνιάζεις, τη ζωή μου την αλλάζεις
Με ξαφνιάζεις, με ξαφνιάζεις
Ακριβώς το τι ζητούσες δεν μπορούσα να το βρω
Κι έτσι είπα δεν πειράζει μου αρκεί που σ’ αγαπώ
Ήσουν τέλειος μαζί μου μα καθόλου τολμηρός
Και ποτέ σχεδόν δεν ήσουν τόσο εκδηλωτικός
|
Mia nekrí stigmí mazí su ítan óli mu i zoí
ke sichná anarotiómun ti na skéftese ki esí
Ήsun ápsogos kontá mu ke pernuse o kerós
Ma poté schedón den ísun tóso ekdilotikós
Me ksafniázis, tóra érotes mu tázis
Me ksafniázis, ólo páthos m’ agkaliázis
Me ksafniázis, ti zoí mu tin allázis
Me ksafniázis, me ksafniázis
Akrivós to ti zituses den borusa na to vro
Ki étsi ipa den pirázi mu arki pu s’ agapó
Ήsun télios mazí mu ma kathólu tolmirós
Ke poté schedón den ísun tóso ekdilotikós
|