Ένας ένας, σωπαίνει μουντός
και μας βρίσκουνε μόνους οι δρόμοι,
ουρανός δίχως χρώμα, βαρύς
κι άσπρη μέρα να μην ξημερώνει,
ουρανός δίχως χρώμα, βαρύς
κι άσπρη μέρα να μην ξημερώνει.
Ευτυχώς που υπάρχει κι ο έρωτας
και μια Γκρέυ, μια Μπέλλου, μια Νίνου,
δυο κουβέντες, δυο φίλοι απ’ το χθες
κι οι παλιές κωμωδίες του Φίνου,
δυο κουβέντες, δυο φίλοι απ’ το χθες
κι οι παλιές κωμωδίες του Φίνου.
Σα συρτάρι αδειανό η ζωή
που το κλέψαν και σβήσαν τα ίχνη,
και πώς να `ρθεις με τέτοια βροχή
κι όλο ρίχνει ο Θεός, όλο ρίχνει,
και πώς να `ρθεις με τέτοια βροχή
κι όλο ρίχνει ο Θεός, όλο ρίχνει.
Ευτυχώς που υπάρχει κι ο έρωτας
και μια Γκρέυ, μια Μπέλλου, μια Νίνου,
δυο κουβέντες, δυο φίλοι απ’ το χθες
κι οι παλιές κωμωδίες του Φίνου,
δυο κουβέντες, δυο φίλοι απ’ το χθες
κι οι παλιές κωμωδίες του Φίνου.
|
Έnas énas, sopeni muntós
ke mas vrískune mónus i drómi,
uranós díchos chróma, varís
ki áspri méra na min ksimeróni,
uranós díchos chróma, varís
ki áspri méra na min ksimeróni.
Eftichós pu ipárchi ki o érotas
ke mia Gkréi, mia Béllu, mia Nínu,
dio kuvéntes, dio fíli ap’ to chthes
ki i paliés komodíes tu Fínu,
dio kuvéntes, dio fíli ap’ to chthes
ki i paliés komodíes tu Fínu.
Sa sirtári adianó i zoí
pu to klépsan ke svísan ta íchni,
ke pós na `rthis me tétia vrochí
ki ólo ríchni o Theós, ólo ríchni,
ke pós na `rthis me tétia vrochí
ki ólo ríchni o Theós, ólo ríchni.
Eftichós pu ipárchi ki o érotas
ke mia Gkréi, mia Béllu, mia Nínu,
dio kuvéntes, dio fíli ap’ to chthes
ki i paliés komodíes tu Fínu,
dio kuvéntes, dio fíli ap’ to chthes
ki i paliés komodíes tu Fínu.
|