Σε θυμάμαι παιδί με δυο μάτια καλοσύνη γεμάτα και φως
ν’ αγαπάς τα πουλιά, τους ανθρώπους
και να ψάχνεις πού είναι ο Θεός
Ποιος να φταίει ποιος
που πέτρωσε η καρδιά σου
ποιος να φταίει ποιος
που θέριεψες κι εσύ
ποιος να φταίει ποιος
που σκλήρυνε η ματιά σου
ποιος να φταίει, ποιος να φταίει ποιος
Σε θυμάμαι με χέρια απλωμένα
τη χαρά σου παντού να σκορπάς
με καρδιά σαν λουλούδι ανοιγμένο ν’ αγαπάς, μοναχά ν’ αγαπάς
Ποιος να φταίει ποιος
που πέτρωσε η καρδιά σου
ποιος να φταίει ποιος
που θέριεψες κι εσύ
ποιος να φταίει ποιος
και σκλήρυνε η ματιά σου
ποιος να φταίει, ποιος να φταίει ποιος
ποιος να φταίει ποιος
και σκλήρυνε η ματιά σου
ποιος να φταίει, ποιος να φταίει ποιος
|
Se thimáme pedí me dio mátia kalosíni gemáta ke fos
n’ agapás ta puliá, tus anthrópus
ke na psáchnis pu ine o Theós
Pios na ftei pios
pu pétrose i kardiá su
pios na ftei pios
pu thériepses ki esí
pios na ftei pios
pu sklírine i matiá su
pios na ftei, pios na ftei pios
Se thimáme me chéria aploména
ti chará su pantu na skorpás
me kardiá san luludi anigméno n’ agapás, monachá n’ agapás
Pios na ftei pios
pu pétrose i kardiá su
pios na ftei pios
pu thériepses ki esí
pios na ftei pios
ke sklírine i matiá su
pios na ftei, pios na ftei pios
pios na ftei pios
ke sklírine i matiá su
pios na ftei, pios na ftei pios
|