Νομίζω, είν’ η ζωή πολύ μικρή
για να φρενάρω και να κάνω πάλι πίσω,
πολύ μεγάλη, για να είν’ όλη σωστή,
έκανα λάθη στην προσπάθεια να ζήσω.
Όλοι προσπαθούνε μια ζωή,
να παλέψουν μ’ ό, τι όπλο έχουν.
Άλλοι έχουν σφαίρα δυνατή
κι άλλοι μόνο δύναμη ν΄αντέχουν.
Πόλεμο στον πόλεμο κι εγώ,
μ’ ένα τραγούδι κι όπου φτάσω.
Τι κι αν στάχτη γίνεται η φωτιά,
εγώ άλλη μια θα την ανάψω
Δεν παραιτούμαι, δε θα πάψω…
Ποιος θα μου πει, ποια είναι τα λόγια τα σωστά,
να βρω το δίκιο μου και ποιος θα μου το δώσει;
Πια δε μαγεύομαι με ψέματα πολλά
κι ούτε μπορεί και μια αλήθεια να με σώσει.
|
Nomízo, in’ i zoí polí mikrí
gia na frenáro ke na káno páli píso,
polí megáli, gia na in’ óli sostí,
ékana láthi stin prospáthia na zíso.
Όli prospathune mia zoí,
na palépsun m’ ó, ti óplo échun.
Άlli échun sfera dinatí
ki álli móno dínami n΄antéchun.
Pólemo ston pólemo ki egó,
m’ éna tragudi ki ópu ftáso.
Ti ki an stáchti ginete i fotiá,
egó álli mia tha tin anápso
Den paretume, de tha pápso…
Pios tha mu pi, pia ine ta lógia ta sostá,
na vro to díkio mu ke pios tha mu to dósi;
Pia de magevome me psémata pollá
ki ute bori ke mia alíthia na me sósi.
|