Σαν μαγεμένο το μυαλό μου φτερουγίζει
η κάθε σκέψη μου κοντά σου τριγυρίζει
δεν ησυχάζω και στον ύπνο που κοιμάμαι
εσένα πάντα αρχοντοπούλα μου θυμάμαι
Μες στης ταβέρνας τη γωνιά για σένα πίνω
για την αγάπη σου ποτάμια δάκρυα χύνω
λυπήσου με μικρή και μη μ’ αφήνεις μόνο
αφού το ξέρεις πως για σένα μαραζώνω
Αχ παιχνιδιάρα πάψε τώρα τα γινάτια
και μη μου κάνεις την καρδούλα μου κομμάτια
με μια ματιά σου σαν μου ρίχνεις αχ πώς λιώνω
μαζί σου ξέρεις τον ξεχνάω κάθε πόνο
|
San mageméno to mialó mu fterugizi
i káthe sképsi mu kontá su trigirízi
den isicházo ke ston ípno pu kimáme
eséna pánta archontopula mu thimáme
Mes stis tavérnas ti goniá gia séna píno
gia tin agápi su potámia dákria chíno
lipísu me mikrí ke mi m’ afínis móno
afu to kséris pos gia séna marazóno
Ach pechnidiára pápse tóra ta ginátia
ke mi mu kánis tin kardula mu kommátia
me mia matiá su san mu ríchnis ach pós lióno
mazí su kséris ton ksechnáo káthe póno
|