Η Βαρβάρα κάθε βράδυ στη Γλυφάδα ξενυχτάει
και ψαρεύει τα λαβράκια, κεφαλόπουλα, μαυράκια
Το καλάμι της στο χέρι, κι όλη νύχτα στο καρτέρι
περιμένει να τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει
Ένας κέφαλος βαρβάτος, όμορφος και κοτσονάτος
της Βαρβάρας το τσιμπάει, το καλάμι της κουνάει
Μα η Βαρβάρα δεν τα χάνει τον αγκίστρωσε τον πιάνει
τον κρατά στα δυο της χέρια και λιγώνεται στα γέλια
Κοίταξε μωρή Βαρβάρα, μη σου μείνει η λαχτάρα
τέτοιος κέφαλος με νύχι, δύσκολα να σου πετύχει
Βρε Βαρβάρα μη γλιστρήσει και στη θάλασσα βουτήξει
βάστα τον απ’ το κεφάλι μη σου φύγει πίσω πάλι
Στο καλάθι της τον βάζει κι από την χαρά φωνάζει
έχω τέχνη έχω χάρη ν’ αγκιστρώνω κάθε ψάρι
Για ένα κέφαλο θρεμένο όλη νύχτα περιμένω
που θα ‘ρθεί να μου τσιμπήσει το καλάμι να κουνήσει
|
I Oarvára káthe vrádi sti Glifáda ksenichtái
ke psarevi ta lavrákia, kefalópula, mavrákia
To kalámi tis sto chéri, ki óli níchta sto kartéri
periméni na tsibísi to kalámi na kunísi
Έnas kéfalos varvátos, ómorfos ke kotsonátos
tis Oarváras to tsibái, to kalámi tis kunái
Ma i Oarvára den ta cháni ton agkístrose ton piáni
ton kratá sta dio tis chéria ke ligónete sta gélia
Kitakse morí Oarvára, mi su mini i lachtára
tétios kéfalos me níchi, dískola na su petíchi
Ore Oarvára mi glistrísi ke sti thálassa vutíksi
vásta ton ap’ to kefáli mi su fígi píso páli
Sto kaláthi tis ton vázi ki apó tin chará fonázi
écho téchni écho chári n’ agkistróno káthe psári
Gia éna kéfalo threméno óli níchta periméno
pu tha ‘rthi na mu tsibísi to kalámi na kunísi
|