|
Η Μαρίκα η δασκάλα πο `χει σπίτια δυο μεγάλα
το πρωί στις έξι βγαίνει και στην αγορά πηγαίνει
το καλάθι της κρατάει και με όρεξη κοιτάει
να `βρει τρυφερό μοσχάρι ή κανένα φρέσκο ψάρι
Ένας νιος λεβέντης πρώτης ο ψαράς ο Παναγιώτης
τη δασκάλα τη γνωρίζει και τηνε καλημερίζει
έχω δυο λαβράκια φίνα που `ρθαν τώρα απ’ τη Ραφήνα
πάρε το `να το βράσεις μια ψαρόσουπα να φτιάξεις
Το λαβράκι δε μου κάνει θέλω ψάρι για τηγάνι
κι αν δεν εύρω παλαμίδα παίρνω γόπα ή μαρίδα
κι αν δεν εύρω τέτοια ψάρια παίρνω μιαν οκά παντζάρια
βάζω και λιγάκι λάδι και μασάω και το βράδυ
Έτσι κάθε μέρα βγαίνει κι όμως τίποτα δεν παίρνει
η τσιγκούνα η δασκάλα πο `χει σπίτια δυο μεγάλα
κάθε τρυφερό τσ’ αρέσει μα φοβάται να ξοδέψει
κι έτσι απ’ την τσιγκουνιά της μένει άδεια η κοιλιά της
|
I Maríka i daskála po `chi spítia dio megála
to pri stis éksi vgeni ke stin agorá pigeni
to kaláthi tis kratái ke me óreksi kitái
na `vri triferó moschári í kanéna frésko psári
Έnas nios levéntis prótis o psarás o Panagiótis
ti daskála ti gnorízi ke tine kalimerízi
écho dio lavrákia fína pu `rthan tóra ap’ ti Rafína
páre to `na to vrásis mia psarósupa na ftiáksis
To lavráki de mu káni thélo psári gia tigáni
ki an den evro palamída perno gópa í marída
ki an den evro tétia psária perno mian oká pantzária
vázo ke ligáki ládi ke masáo ke to vrádi
Έtsi káthe méra vgeni ki ómos típota den perni
i tsigkuna i daskála po `chi spítia dio megála
káthe triferó ts’ arési ma fováte na ksodépsi
ki étsi ap’ tin tsigkuniá tis méni ádia i kiliá tis
|
