Στη γειτονιά του φεγγαριού
μένει ένα κορίτσι,
που ‘ναι τα μάτια του αστραπή
και το φιλί του βρύση.
Έλα, κυρά του φεγγαριού
και δώσε μου το χέρι,
χίλιους χειμώνες καρτερώ
να ‘ρθεί το καλοκαίρι,
χίλιους χειμώνες καρτερώ
άστρο χρυσό ν’ ανάψει
και της πικρής μου της καρδιάς
το δειλινό ν’ αλλάξει.
Στη γειτονιά του φεγγαριού
μένει ένα κορίτσι,
που ‘ν’ ασημένιο όνειρο,
ίσιο σαν κυπαρίσσι.
Έλα, κυρά του φεγγαριού
και δώσε μου το χέρι,
χίλιους χειμώνες καρτερώ
να ‘ρθεί το καλοκαίρι,
χίλιους χειμώνες καρτερώ
άστρο χρυσό ν’ ανάψει
και της πικρής μου της καρδιάς
το δειλινό ν’ αλλάξει.
|
Sti gitoniá tu fengariu
méni éna korítsi,
pu ‘ne ta mátia tu astrapí
ke to filí tu vrísi.
Έla, kirá tu fengariu
ke dóse mu to chéri,
chílius chimónes karteró
na ‘rthi to kalokeri,
chílius chimónes karteró
ástro chrisó n’ anápsi
ke tis pikrís mu tis kardiás
to dilinó n’ alláksi.
Sti gitoniá tu fengariu
méni éna korítsi,
pu ‘n’ asiménio óniro,
ísio san kiparíssi.
Έla, kirá tu fengariu
ke dóse mu to chéri,
chílius chimónes karteró
na ‘rthi to kalokeri,
chílius chimónes karteró
ástro chrisó n’ anápsi
ke tis pikrís mu tis kardiás
to dilinó n’ alláksi.
|