Εδώ στο Φαρ Ουέστ της Ομονοίας
δεν φτάνει το στρατί της ιστορίας
τα χρόνια κρύβουν χάσματα
και οι ζωές χαλάσματα,
εδώ, στο τέλος κάθε εφηβείας…
Σαν γυάλινος δρομέας μες τα πλήθη
ακίνητος κοιτάς τις εποχές
κι η χώρα αυτή βουλιάζει μες τη λήθη
γυμνή από ευθύνες κι ενοχές.
Εδώ, στο Φαρ Ουέστ της Ομονοίας
μην ψάχνεις το στρατί της σωτηρίας
άλλοι κινούν τα νήματα
κι εσύ μετράς τα βήματα,
εδώ, στην πύλη πια της αμαρτίας.
|
Edó sto Far Oiést tis Omonias
den ftáni to stratí tis istorías
ta chrónia krívun chásmata
ke i zoés chalásmata,
edó, sto télos káthe efivias…
San giálinos droméas mes ta plíthi
akínitos kitás tis epochés
ki i chóra aftí vuliázi mes ti líthi
gimní apó efthínes ki enochés.
Edó, sto Far Oiést tis Omonias
min psáchnis to stratí tis sotirías
álli kinun ta nímata
ki esí metrás ta vímata,
edó, stin píli pia tis amartías.
|