Ξέχασες αλήθεια τότε που ήσουν µόνη.
Που ‘χες χάσει από τα χέρια σου το τιµόνι.
Τα παντζούρια σου κλειστά και το κινητό σου,
Πεταµένο στη γωνιά σαν τον εαυτό σου.
Ξέχασες τις ώρες που γινόνταν σφαίρες.
Πως δεν έβγαινες από το σπίτι µέρες.
Ξέχασες τις Κυριακές της µελαγχολίας
Και την µοναξιά κάποιας συναυλίας.
Θυµάµαι στην πόρτα τα κλειδιά σου να σέρνεις,
Να φεύγεις τη νύχτα και µαζί να µε παίρνεις.
Τα λόγια των φίλων σου τροχίσαν το φρένο.
Σκοτάδι οι ράγες κι η ψυχή σου το τρένο.
Ξέχασες την παγωνιά που ‘χει τον χειµώνα
Και την αγκαλιά που ‘χες για κρυψώνα.
Τι να πρωτοθυµηθώ που όλα για σένα,
Περασµένα είναι απλώς και ξεχασµένα;
Θυµάµαι στην πόρτα τα κλειδιά σου να σέρνεις,
Να φεύγεις τη νύχτα και µαζί να µε παίρνεις.
Τα λόγια των φίλων σου τροχίσαν το φρένο.
Σκοτάδι οι ράγες κι η ψυχή σου το τρένο.
|
Kséchases alíthia tóte pu ísun µóni.
Pu ‘ches chási apó ta chéria su to tiµóni.
Ta pantzuria su klistá ke to kinitó su,
Petaµéno sti goniá san ton eaftó su.
Kséchases tis óres pu ginóntan sferes.
Pos den évgenes apó to spíti µéres.
Kséchases tis Kiriakés tis µelagcholías
Ke tin µonaksiá kápias sinavlías.
Thiµáµe stin pórta ta klidiá su na sérnis,
Na fevgis ti níchta ke µazí na µe pernis.
Ta lógia ton fílon su trochísan to fréno.
Skotádi i ráges ki i psichí su to tréno.
Kséchases tin pagoniá pu ‘chi ton chiµóna
Ke tin agkaliá pu ‘ches gia kripsóna.
Ti na protothiµithó pu óla gia séna,
Perasµéna ine aplós ke ksechasµéna;
Thiµáµe stin pórta ta klidiá su na sérnis,
Na fevgis ti níchta ke µazí na µe pernis.
Ta lógia ton fílon su trochísan to fréno.
Skotádi i ráges ki i psichí su to tréno.
|