Θυμάμαι ένα άσπρο μεσημέρι κάποιο ωραίο καλοκαίρι
Είχες τα μάτια που τα δέρνουν άνεμοι άγριου πελάγου
Δεν ήξερες από χαρά είχες δεχτεί την ερημιά
γλάροι κι άγρια περιστέρια αφροί σε κάποια ξέρα
Θυμάμαι ένα άσπρο μεσημέρι κάποιο ωραίο καλοκαίρι
είχες το σώμα κάποιας μοίρας τη γεύση της αρμύρας
ήξερες μόνο να ζητάς χωρίς να ξέρεις να πονάς
τζίτζικας που δεν τραγουδά χορός χωρίς χαρά
Θυμάμαι ένα άσπρο μεσημέρι κάποιο ωραίο καλοκαίρι
είχες στου έρωτα τα χείλη σκληρό απαλό κοχύλι
η αγάπη σου της μιας στιγμής ταξίδι άγονης γραμμής
ένας νερένιος θησαυρός κομμένος χαρταετός
Θυμάμαι ένα άσπρο μεσημέρι κάποιο ωραίο καλοκαίρι
ζεστή η μέρα ξαπλωμένη στα κύματα αφημένη
Του εφήμερου η ομορφιά κουράστηκε απ την αντηλιά
κύλησες όνειρο της άμμου μέσα απ’ τα δάκτυλά μου
|
Thimáme éna áspro mesiméri kápio oreo kalokeri
Iches ta mátia pu ta dérnun ánemi ágriu pelágu
Den íkseres apó chará iches dechti tin erimiá
glári ki ágria peristéria afri se kápia kséra
Thimáme éna áspro mesiméri kápio oreo kalokeri
iches to sóma kápias miras ti gefsi tis armíras
íkseres móno na zitás chorís na kséris na ponás
tzítzikas pu den tragudá chorós chorís chará
Thimáme éna áspro mesiméri kápio oreo kalokeri
iches stu érota ta chili skliró apaló kochíli
i agápi su tis mias stigmís taksídi ágonis grammís
énas nerénios thisavrós komménos chartaetós
Thimáme éna áspro mesiméri kápio oreo kalokeri
zestí i méra ksaploméni sta kímata afiméni
Tu efímeru i omorfiá kurástike ap tin antiliá
kílises óniro tis ámmu mésa ap’ ta dáktilá mu
|