|
Χθες βράδυ ονειρεύτηκα
ένα βαθύ πηγάδι
μα ο κουβάς που ρίξαμε
χάθηκε στο σκοτάδι.
Ψηλά επάνω στέκονταν
γεμάτη η σελήνη
μα ο παφλασμός δεν τάραξε
την νεκρική γαλήνη.
Το πρόσωπό σου κράτησα
κι είδα τα δυο σου μάτια
γεμάτα δροσερό νερό
κρυστάλλινα κανάτια.
Σφίξε με αγάπη μου θα ‘ναι φρικτό
το στέρεμα της κρήνης
ακόμα παίζουμε κρυφτό
στον κήπο στην καρδιά της μνήμης.
Κρύψε με μες στα χέρια σου
πες μου να μην φοβάμαι
θα σ’ αγαπώ παντοτινά
πάντα δικός σου θα ‘μαι.
|
Chthes vrádi onireftika
éna vathí pigádi
ma o kuvás pu ríksame
cháthike sto skotádi.
Psilá epáno stékontan
gemáti i selíni
ma o paflasmós den tárakse
tin nekrikí galíni.
To prósopó su krátisa
ki ida ta dio su mátia
gemáta droseró neró
kristállina kanátia.
Sfíkse me agápi mu tha ‘ne friktó
to stérema tis krínis
akóma pezume kriftó
ston kípo stin kardiá tis mnímis.
Krípse me mes sta chéria su
pes mu na min fováme
tha s’ agapó pantotiná
pánta dikós su tha ‘me.
|
