Στάχτη στα πόδια, στάχτη στα μαλλιά
και της Ραχήλ αντιλαλούν οι θρήνοι
μαύρες χλαμύδες φόρεσαν οι κρίνοι
κι ατέλειωτα ανεβαίνουμε σκαλιά.
Μας δολοφόνησαν τις εποχές
και τις κρεμάσαν σ’ ένα κυπαρίσσι
τη θλίψη μας ποιος θα την ιστορήσει,
πού να γυρνούν οι πρώτες ιαχές.
Στον ύπνο μας φωλιάζει ολονυχτίς
αλλάζοντας μορφές, ο μανδραγόρας
κι από τα χέρια φεύγουν της Πανδώρας
τα στυγερά λεπίδια της οργής.
Στις φλέβες στάχτη, στάχτη στα μαλλιά
κι η ώρα της απόφασης σιμώνει
ερωτηματικό σκληρό μας ζώνει
που όσο πάει γίνεται θηλιά.
|
Stáchti sta pódia, stáchti sta malliá
ke tis Rachíl antilalun i thríni
mavres chlamídes fóresan i kríni
ki atéliota anevenume skaliá.
Mas dolofónisan tis epochés
ke tis kremásan s’ éna kiparíssi
ti thlípsi mas pios tha tin istorísi,
pu na girnun i prótes iachés.
Ston ípno mas foliázi olonichtís
allázontas morfés, o mandragóras
ki apó ta chéria fevgun tis Pandóras
ta stigerá lepídia tis orgís.
Stis fléves stáchti, stáchti sta malliá
ki i óra tis apófasis simóni
erotimatikó skliró mas zóni
pu óso pái ginete thiliá.
|