|
Δεν είναι η ζωή να παίζεις μαζί της
δεν είναι πουτάνα δεν είναι αγία
δεν δίνει ρεπό δεν κάνει απεργία
η ζωή
Φεύγουν οι μέρες μα εσύ δεν τις βλέπεις
στο βήμα σου νάρκες τα θαύματα σκάνε
αυτά που σου λέει ν’ ακούς κι ας πονάνε
η ζωή
Κλόουν κι ακροβάτες ανάβουνε φώτα
γυναίκες γυμνές κατοικούν το κορμί σου
δάκρυα βρέχουν σημαίες σκισμένες
φωνές μουσικές στη φλέβα γιορτάζουν
Είν’ ωραία η ζωή είν’ ωραία
Έχει κόκκινο χρώμα μυρίζει σαν αίμα
Είν’ ωραία η ζωή είν’ ωραία
Δεν το χόρτασα ακόμα το μεγάλο της ψέμα
Δεν είναι η ζωή σελίδα σκισμένη
βιτρίνα σπασμένη σταθμός λεωφορείου
δεν είναι η άσπιλη φωνή του Κυρίου
η ζωή
Ζωή γεννημένη στην τύχη από λάσπη
με σκόνη απ’ αστέρια και σπέρμα πλασμένη
δικό σου κουμάντο ψυχή πλανεμένη
ζωή
|
Den ine i zoí na pezis mazí tis
den ine putána den ine agia
den díni repó den káni apergia
i zoí
Fevgun i méres ma esí den tis vlépis
sto víma su nárkes ta thafmata skáne
aftá pu su léi n’ akus ki as ponáne
i zoí
Klóun ki akrovátes anávune fóta
ginekes gimnés katikun to kormí su
dákria vréchun simees skisménes
fonés musikés sti fléva giortázun
In’ orea i zoí in’ orea
Έchi kókkino chróma mirízi san ema
In’ orea i zoí in’ orea
Den to chórtasa akóma to megálo tis pséma
Den ine i zoí selída skisméni
vitrína spasméni stathmós leoforiu
den ine i áspili foní tu Kiríu
i zoí
Zoí genniméni stin tíchi apó láspi
me skóni ap’ astéria ke spérma plasméni
dikó su kumánto psichí planeméni
zoí
|
