Κανένας δεν μ’ αγάπησε
στο βίο μου ως τώρα
στον πονεμένο δρόμο μου
σέρνω βαριά στον ώμο μου
της μοίρας μαύρα δώρα.
Ένα μαύρο κομπολόι
μου χαρίσαν στον ντουνιά
προδοσία καταφρόνια
μίσος ψέμα κι απονιά.
Ορφάνεψα και πόνεσα
από μικρό παιδάκι
και από σένα μια φορά
που γύρεψα λίγη χαρά
με πότισες φαρμάκι.
Απ’ τις πολλές καταστροφές
δεν ξέρω τι να κάνω
και απορούνε μερικοί
που `χω μισήσει τη ζωή.
|
Kanénas den m’ agápise
sto vío mu os tóra
ston poneméno drómo mu
sérno variá ston ómo mu
tis miras mavra dóra.
Έna mavro kobolói
mu charísan ston ntuniá
prodosía katafrónia
mísos pséma ki aponiá.
Orfánepsa ke pónesa
apó mikró pedáki
ke apó séna mia forá
pu girepsa lígi chará
me pótises farmáki.
Ap’ tis pollés katastrofés
den kséro ti na káno
ke aporune meriki
pu `cho misísi ti zoí.
|