Βγήκα, απ’ το παράθυρο και κοίταξα
Δρόμους, φώτα, αμάξια, μηχανές
Τρίβω, τρίβω τα μάτια μου και κρύβομαι
Δίπλα σε σκοτεινές επιγραφές
Πόσες φορές κι αν σου το πω
Τόσες φορές θα το σκεφτώ
Πως σκύβω στη θλίψη μου να δω
Αν έχω την άνοιξη μέσα μου
Πόσες φορές μου είπες μπορείς
Κοντά μου πάλι να σταθείς
Μη σταματάς μου είπες να ζεις
Την κάθε στιγμή κι όμως έφυγες
Βρήκα, βρήκα ένα πύργο και ανέβηκα
Να δω, να δω την πόλη από ψηλά
Πάνω απ’ τις κεραίες και τα καλώδια
Κόσμος να μου φωνάζει έλα κοντά
Πόσες φορές κι αν σου το πω
Τόσες φορές θα το σκεφτώ
Πως σκύβω στη θλίψη μου να δω
Αν έχω την άνοιξη μέσα μου
Πόσες φορές μου είπες μπορείς
Κοντά μου πάλι να σταθείς
Μη σταματάς μου είπες να ζεις
Την κάθε στιγμή κι όμως έφυγες
|
Ogíka, ap’ to paráthiro ke kitaksa
Drómus, fóta, amáksia, michanés
Trívo, trívo ta mátia mu ke krívome
Dípla se skotinés epigrafés
Póses forés ki an su to po
Tóses forés tha to skeftó
Pos skívo sti thlípsi mu na do
An écho tin ániksi mésa mu
Póses forés mu ipes boris
Kontá mu páli na stathis
Mi stamatás mu ipes na zis
Tin káthe stigmí ki ómos éfiges
Oríka, vríka éna pírgo ke anévika
Na do, na do tin póli apó psilá
Páno ap’ tis kerees ke ta kalódia
Kósmos na mu fonázi éla kontá
Póses forés ki an su to po
Tóses forés tha to skeftó
Pos skívo sti thlípsi mu na do
An écho tin ániksi mésa mu
Póses forés mu ipes boris
Kontá mu páli na stathis
Mi stamatás mu ipes na zis
Tin káthe stigmí ki ómos éfiges
|