Επαράτησα εγώ για σένα το σπιτάκι μου
κι όμως, απ’ το χέρι σου το πίνω το φαρμάκι μου.
Τίποτε δεν λογαριάζεις και αλλού κοιτάζεις,
γιατί, γιατί, μα γιατί, γιατί, γιατί,
έπρεπε, μανάρι μου, να μου φερθείς με γάντι
κι αν είσ’ εσύ το μάλαμα, εγώ είμαι το διαμάντι.
Δεν λογάριασα ποτέ το χρήμα για τα κέφια σου,
τα ‘χω όλα στη διάθεσή σου για τα γλέντια σου.
Κι όμως, θες να με πληγώνεις και με πεισματώνεις,
γιατί, γιατί, μα γιατί, γιατί, γιατί,
έπρεπε, μανάρι μου, να μου φερθείς με γάντι
κι αν είσ’ εσύ το μάλαμα, εγώ είμαι το διαμάντι.
Όταν έκλαιγες, εγώ επίστευα το κλάμα σου,
μα, αχάριστη, εσύ το έκανες το θάμα σου.
Πάντα θες να με πειράζεις και αλλού κοιτάζεις,
γιατί, γιατί, μα γιατί, γιατί, γιατί,
έπρεπε, μανάρι μου, να μου φερθείς με γάντι
κι αν είσ’ εσύ το μάλαμα, εγώ είμαι το διαμάντι.
|
Eparátisa egó gia séna to spitáki mu
ki ómos, ap’ to chéri su to píno to farmáki mu.
Típote den logariázis ke allu kitázis,
giatí, giatí, ma giatí, giatí, giatí,
éprepe, manári mu, na mu ferthis me gánti
ki an is’ esí to málama, egó ime to diamánti.
Den logáriasa poté to chríma gia ta kéfia su,
ta ‘cho óla sti diáthesí su gia ta gléntia su.
Ki ómos, thes na me pligónis ke me pismatónis,
giatí, giatí, ma giatí, giatí, giatí,
éprepe, manári mu, na mu ferthis me gánti
ki an is’ esí to málama, egó ime to diamánti.
Όtan ékleges, egó epísteva to kláma su,
ma, acháristi, esí to ékanes to tháma su.
Pánta thes na me pirázis ke allu kitázis,
giatí, giatí, ma giatí, giatí, giatí,
éprepe, manári mu, na mu ferthis me gánti
ki an is’ esí to málama, egó ime to diamánti.
|