Βρε δεν τις αντέχεις μοναχός
τις χαρές του κόσμου
Θέλεις έναν άνθρωπο εμπρός
να λες «είναι δικός μου»
Μα ούτε τους καημούς είσαι θεός
να σηκώσεις μοναχός
γι’ αυτό το χέρι δώσ’ μου
Έλα το χέρι δώσ’ μου
Θέλει το κράτημα σου
Ν’ ανοίξει ο χορός μου
Έλα το χέρι δώσ’ μου
Δεν είναι για ένα σώμα
Εμένα ο χορός μου
Βρε αν δεν τις μιλήσεις τις χαρές
δε μιλάνε εντός σου
βγες να τις κεράσεις – έλα πιες
πες στο διπλανό σου
Κι όπως θα ζαλίζει το κρασί
να ‘σαι βράχος μου εσύ
κι εγώ αερικό σου
Έλα το χέρι δώσ’ μου
Θέλει το κράτημα σου
Ν’ ανοίξει ο χορός μου
Έλα το χέρι δώσ’ μου
Δεν είναι για ένα σώμα
Εμένα ο χορός μου
|
Ore den tis antéchis monachós
tis charés tu kósmu
Thélis énan ánthropo ebrós
na les «ine dikós mu»
Ma ute tus kaimus ise theós
na sikósis monachós
gi’ aftó to chéri dós’ mu
Έla to chéri dós’ mu
Théli to krátima su
N’ aniksi o chorós mu
Έla to chéri dós’ mu
Den ine gia éna sóma
Eména o chorós mu
Ore an den tis milísis tis charés
de miláne entós su
vges na tis kerásis – éla pies
pes sto diplanó su
Ki ópos tha zalízi to krasí
na ‘se vráchos mu esí
ki egó aerikó su
Έla to chéri dós’ mu
Théli to krátima su
N’ aniksi o chorós mu
Έla to chéri dós’ mu
Den ine gia éna sóma
Eména o chorós mu
|