|
Κάποτε έρχεται η μέρα
που φαίνεται ανοιχτός ο δρόμος
Κάνεις το βήμα πας πιο πέρα
κι εκεί που φτάνεις είσαι ακόμα πιο μόνος
Κάποτε έρχετ’ ένα τραίνο
Και λες αυτό επιτέλους ήρθε για μένα
Μα το εισιτήριο είναι κομμένο
Τι ξέρεις άλλωστε εσύ από τρένα
Κι έτσι ανοίγει μπροστά σου η αυλαία
να βγεις στον κόσμο ακροβάτης
και μες τον κόσμο ψάχνεις υποβολέα
για να σου πει πως να ξεχάσεις τ’ όνομά της
Ποιος μπορεί τελικά να σου πει το σχοινί που πατάς αν κρατάει
Ποιος θα μπει στη ψυχή σου να δει να σου πει μια ψυχή πότε σπάει
Ποιος μπορεί μες τον πόνο να μπει να σου πει τι ειν’ αυτό που πονάει
Ποιος θα κάτσει ως το τέλος να δει αν όπως λεν’ ο τελευταίος γελάει
Πιο καλά.
Ό,τι ήτανε να δω τo είδα
έγινε ό,τι ήταν να γίνει
μπορεί να είχαμε μια ελπίδα
τώρα για πάντα ελπίδα θα μείνει.
|
Kápote érchete i méra
pu fenete anichtós o drómos
Kánis to víma pas pio péra
ki eki pu ftánis ise akóma pio mónos
Kápote érchet’ éna treno
Ke les aftó epitélus írthe gia ména
Ma to isitírio ine komméno
Ti kséris álloste esí apó tréna
Ki étsi anigi brostá su i avlea
na vgis ston kósmo akrovátis
ke mes ton kósmo psáchnis ipovoléa
gia na su pi pos na ksechásis t’ ónomá tis
Pios bori teliká na su pi to schiní pu patás an kratái
Pios tha bi sti psichí su na di na su pi mia psichí póte spái
Pios bori mes ton póno na bi na su pi ti in’ aftó pu ponái
Pios tha kátsi os to télos na di an ópos len’ o telefteos gelái
Pio kalá.
Ό,ti ítane na do to ida
égine ó,ti ítan na gini
bori na ichame mia elpída
tóra gia pánta elpída tha mini.
|
