|
Πίσω από της μέρας το γαλάζιο χρώμα
στέκεται ένας ήλιος και χαμογελά.
Πίσω απ’ του φαντάρου το σκληρό το στρώμα
σύνορα υψωμένα κι είμαι χαμηλά.
Αχ και να μπορούσα να τον προσπεράσω,
να βρεθώ κοντά σου γι’ άλλη μια φορά.
Αχ και να μπορούσα να τον προσπεράσω
πέρα να περάσω, στέκομαι στο χώμα
μου λείπουν τα φτερά.
Άνοιξη κι ανθίζουν όλα τα λουλούδια
ίδια μέσα κι έξω απ’ το σύρμα της γραμμής.
Τέτοιες μέρες λέμε της καρδιάς τραγούδια,
σίδερα μας κλείνουν ξέρω πως πονεί.
Αχ και να μπορούσα να τον προσπεράσω,
να βρεθώ κοντά σου γι’ άλλη μια φορά.
Αχ και να μπορούσα να τον προσπεράσω
πέρα να περάσω, στέκομαι στο χώμα
μου λείπουν τα φτερά.
|
Píso apó tis méras to galázio chróma
stékete énas ílios ke chamogelá.
Píso ap’ tu fantáru to skliró to stróma
sínora ipsoména ki ime chamilá.
Ach ke na borusa na ton prosperáso,
na vrethó kontá su gi’ álli mia forá.
Ach ke na borusa na ton prosperáso
péra na peráso, stékome sto chóma
mu lipun ta fterá.
Άniksi ki anthízun óla ta luludia
ídia mésa ki ékso ap’ to sírma tis grammís.
Téties méres léme tis kardiás tragudia,
sídera mas klinun kséro pos poni.
Ach ke na borusa na ton prosperáso,
na vrethó kontá su gi’ álli mia forá.
Ach ke na borusa na ton prosperáso
péra na peráso, stékome sto chóma
mu lipun ta fterá.
|
