|
Στα χαμηλωμένα φώτα και στης νύχτας τη σιωπή
νιώθω πάλι τη μορφή σου να μ’ ακολουθεί.
Ένας χρόνος έχει κλείσει που δεν είμαστε μαζί
και για τη δική μου θλίψη φταις μονάχα εσύ.
Πίνω μόνη απόψε και στη ζάλη
όνειρα καινούργια φτιάχνω πάλι
κι αν ραγίζει ακόμα η καρδιά μου
άιντε στην υγειά μου.
Πίνω μόνη απόψε και στη ζάλη
όνειρα καινούρια φτιάχνω πάλι
δε φοβάμαι πια τη μοναξιά μου
κι άιντε στην υγειά μου.
Μη σκεφτείς πως περιμένω να γυρίσεις τώρα πια
κάποιες σπίθες έχουν μείνει από τη φωτιά.
Ένα δάκρυ μόνο αφήνω της ψυχής μου αγιασμό
στην επέτειο που κλείνω απ’ το χωρισμό.
|
Sta chamiloména fóta ke stis níchtas ti siopí
niótho páli ti morfí su na m’ akoluthi.
Έnas chrónos échi klisi pu den imaste mazí
ke gia ti dikí mu thlípsi ftes monácha esí.
Píno móni apópse ke sti záli
ónira kenurgia ftiáchno páli
ki an ragizi akóma i kardiá mu
áinte stin igiá mu.
Píno móni apópse ke sti záli
ónira kenuria ftiáchno páli
de fováme pia ti monaksiá mu
ki áinte stin igiá mu.
Mi skeftis pos periméno na girísis tóra pia
kápies spíthes échun mini apó ti fotiá.
Έna dákri móno afíno tis psichís mu agiasmó
stin epétio pu klino ap’ to chorismó.
|
