Δεν λέει η μέρα να φανεί
ατέλειωτη η νύχτα αυτή
κι απόψε στην υπερβολή
πάλι θα φτάσω
Γιατί εσύ δεν είσαι εδώ
και τ’ όνειρο είναι μισό
γιατί κι αν θέλω δεν μπορώ
να σε ξεχάσω
Ακόμα νοιάζομαι για σένα
ακόμα είσαι η ζωή μου
ακόμα νοιάζομαι για σένα
κι ας μην είσαι πια μαζί μου
Κάναμε σχέδια πολλά
κι όλα τα τέλειωσες απλά
αντίο είπες μα εγώ
πως να σε σβήσω
Κι αν με ξεχνάς δε σε ξεχνώ
μες στην καρδιά μου σε κρατώ
που σου φωνάζει σ’ αγαπώ
γύρισε πίσω
Ακόμα νοιάζομαι για σένα
ακόμα είσαι η ζωή μου
ακόμα νοιάζομαι για σένα
κι ας μην είσαι πια μαζί μου
|
Den léi i méra na fani
atélioti i níchta aftí
ki apópse stin ipervolí
páli tha ftáso
Giatí esí den ise edó
ke t’ óniro ine misó
giatí ki an thélo den boró
na se ksecháso
Akóma niázome gia séna
akóma ise i zoí mu
akóma niázome gia séna
ki as min ise pia mazí mu
Káname schédia pollá
ki óla ta télioses aplá
antío ipes ma egó
pos na se svíso
Ki an me ksechnás de se ksechnó
mes stin kardiá mu se krató
pu su fonázi s’ agapó
girise píso
Akóma niázome gia séna
akóma ise i zoí mu
akóma niázome gia séna
ki as min ise pia mazí mu
|