Γέμισα χρώματα τους τοίχους,
και το δωμάτιο με ήχους,
και είπα να σε θυμηθώ,
κίτρινο χρώμα στο ποτήρι,
για του μυαλού το χαρακίρι,
έτσι για να σε θυμηθώ.
Και το ραδιόφωνο να παίζει,
στο ετοιμόρροπο τραπέζι,
απ’ τα πολλά χτυπήματα,
κι εγώ την τύχη μου να βρίζω,
και μες στη ζάλη να νομίζω,
ότι ακούω βήματα,
ότι ακούω βήματα,
ότι ακούω βήματα.
Καπνός βαρύς, βαρύ χαρμάνι,
σε ζωγραφίζω στο ταβάνι,
και είπα να σε θυμηθώ,
μιλώ μ’ εκείνους που αγαπούσες,
λέω τραγούδια που μισούσες,
έτσι για να σ’ εκδικηθώ.
Και το ραδιόφωνο να παίζει,
στο ετοιμόρροπο τραπέζι,
απ’ τα πολλά χτυπήματα,
κι εγώ την τύχη μου να βρίζω,
και μες στη ζάλη να νομίζω,
ότι ακούω βήματα,
ότι ακούω βήματα,
ότι ακούω βήματα.
|
Gemisa chrómata tus tichus,
ke to domátio me íchus,
ke ipa na se thimithó,
kítrino chróma sto potíri,
gia tu mialu to charakíri,
étsi gia na se thimithó.
Ke to radiófono na pezi,
sto etimórropo trapézi,
ap’ ta pollá chtipímata,
ki egó tin tíchi mu na vrízo,
ke mes sti záli na nomízo,
óti akuo vímata,
óti akuo vímata,
óti akuo vímata.
Kapnós varís, varí charmáni,
se zografízo sto taváni,
ke ipa na se thimithó,
miló m’ ekinus pu agapuses,
léo tragudia pu misuses,
étsi gia na s’ ekdikithó.
Ke to radiófono na pezi,
sto etimórropo trapézi,
ap’ ta pollá chtipímata,
ki egó tin tíchi mu na vrízo,
ke mes sti záli na nomízo,
óti akuo vímata,
óti akuo vímata,
óti akuo vímata.
|