|
Τα λόγια μου τα χάραζαν ρυτίδες
μα μέσα μου φουντώνανε ορμές,
στου έρωτά σου τις κρυφές παγίδες
το σώμα μου ζητούσε αφορμές.
Αγάπη που σε είχα για εικόνα
σαν ιστορία αλλάζεις φορεσιές,
που να βρω άκρη μες στον κυκεώνα
να σε λατρέψω χίλιες δυο φορές.
Εγώ, που λες, δεν πρόδωσα κανένα
στα δύσκολα τα χρόνια, τ’ αλμυρά,
μα βρέθηκα εξόριστος στα ξένα
να με γαζώνουν φίλια πυρά.
Αγάπη που φοράς καινούργια μάσκα
και μες στ’ αρχαία ψάχνεις το παρόν,
με στέλνεις σ’ ένα μέλλον, στην Αλάσκα
σε παγετώνες απ’ το παρελθόν.
|
Ta lógia mu ta chárazan ritídes
ma mésa mu funtónane ormés,
stu érotá su tis krifés pagides
to sóma mu zituse aformés.
Agápi pu se icha gia ikóna
san istoría allázis foresiés,
pu na vro ákri mes ston kikeóna
na se latrépso chílies dio forés.
Egó, pu les, den pródosa kanéna
sta dískola ta chrónia, t’ almirá,
ma vréthika eksóristos sta kséna
na me gazónun fília pirá.
Agápi pu forás kenurgia máska
ke mes st’ archea psáchnis to parón,
me stélnis s’ éna méllon, stin Aláska
se pagetónes ap’ to parelthón.
|
