Νιώθεις ποτέ
τι λέει το φεγγάρι
τα βράδια που κοιτάει την πόλη
τι λέει το ποτάμι
που χαϊδεύει την πέτρα
κι ο αέρας που θροΐζει τα δέντρα
νιώθεις ποτέ
τα λόγια της καρδιάς σου
τα μάτια του παιδιού σαν σε κοιτάνε
την επαφή του φόβου στο δέρμα
όταν ο ιδρώτας γλιστράει
στο κορμί σου
νιώθεις ποτέ;
Νιώθεις ποτέ
τι βλέπει αυτός
που βουλιάζει στης αγάπης το τέλμα
τι βλέπει ο τυφλός
τι ‘ναι εκείνο που κοιτάζει το φως
όταν φτάνει στης μέρας το τέρμα
νιώθεις ποτέ
τι λένε τα όνειρά σου
Το άγγιγμά σου
τα χαμόγελά σου
και το δάκρυ σου
που σπάει σαν γυαλί
νιώθεις ποτέ;
|
Nióthis poté
ti léi to fengári
ta vrádia pu kitái tin póli
ti léi to potámi
pu chaidevi tin pétra
ki o aéras pu throΐzi ta déntra
nióthis poté
ta lógia tis kardiás su
ta mátia tu pediu san se kitáne
tin epafí tu fóvu sto dérma
ótan o idrótas glistrái
sto kormí su
nióthis poté;
Nióthis poté
ti vlépi aftós
pu vuliázi stis agápis to télma
ti vlépi o tiflós
ti ‘ne ekino pu kitázi to fos
ótan ftáni stis méras to térma
nióthis poté
ti léne ta ónirá su
To ángigmá su
ta chamógelá su
ke to dákri su
pu spái san gialí
nióthis poté;
|