|
Με τη σκέψη σου ξανά
μόνος μου ξενύχτησα
Άργησες καρδιά μου κι ανησύχησα
Ένα δάκρυ κύλησε
μ’ έκαψε, μου μίλησε
Πως μόνο που με άφησες
Πάλι με παράτησες
Γυρνάς σαν αμαρτωλή
μέσα στα ξημερώματα
Μεθάς και κάνεις ζωή
Γεμάτη παραπτώματα
Τη φωτογραφία σου
κοίταξα και σκέφτηκα
πως εγώ από σένα απογοητεύτηκα
Θ’ άλλαζες μου είχες πει
μα έγινες σκληρό παιδί
Κι εγώ που πάντα έδινα
μόνος πάλι ξέμεινα
Γυρνάς σαν αμαρτωλή
μέσα στα ξημερώματα
Μεθάς και κάνεις ζωή
Γεμάτη παραπτώματα
Κι όταν σ’ αντικρίζω
πάντοτε δακρύζω
πάντοτε πονάω
Μου χεις κάνει τόσα
κι όμως συνεχίζω
να σε αγαπάω
|
Me ti sképsi su ksaná
mónos mu kseníchtisa
Άrgises kardiá mu ki anisíchisa
Έna dákri kílise
m’ ékapse, mu mílise
Pos móno pu me áfises
Páli me parátises
Girnás san amartolí
mésa sta ksimerómata
Methás ke kánis zoí
Gemáti paraptómata
Ti fotografía su
kitaksa ke skéftika
pos egó apó séna apogoiteftika
Th’ állazes mu iches pi
ma égines skliró pedí
Ki egó pu pánta édina
mónos páli ksémina
Girnás san amartolí
mésa sta ksimerómata
Methás ke kánis zoí
Gemáti paraptómata
Ki ótan s’ antikrízo
pántote dakrízo
pántote ponáo
Mu chis káni tósa
ki ómos sinechízo
na se agapáo
|
