Έτσι με τόσο αργό βήμα που πάμε
πώς θες να φτάσουμε φίλε στην πόλη;
Βγες ένα βήμα μπροστά
Φωνή τρυγόνας σκίζει τον αγέρα
Βγες ένα βήμα μπροστά
Βγήκε η ψυχή μου στους δρόμους, στις πλατείες
πιο ξένη φάνταζε μέσα στους ξένους
Βγες ένα βήμα μπροστά
Φωνή τρυγόνας σκίζει τον αγέρα
Βγες ένα βήμα μπροστά
Μέρα τη μέρα πέρασ’ η ζωή μας
δρόμος μονότονος, πικρό τραγούδι
Βγες ένα βήμα μπροστά
Φωνή τρυγόνας σκίζει τον αγέρα
Βγες ένα βήμα μπροστά
Ξύλινοι αγγέλοι κι άνομες δυνάμεις
πόνος στη γη που αγάπησ’ η ψυχή μας
Βγες ένα βήμα μπροστά
Φωνή τρυγόνας σκίζει τον αγέρα
Βγες ένα βήμα μπροστά
|
Έtsi me tóso argó víma pu páme
pós thes na ftásume fíle stin póli;
Oges éna víma brostá
Foní trigónas skízi ton agéra
Oges éna víma brostá
Ogíke i psichí mu stus drómus, stis platies
pio kséni fántaze mésa stus ksénus
Oges éna víma brostá
Foní trigónas skízi ton agéra
Oges éna víma brostá
Méra ti méra péras’ i zoí mas
drómos monótonos, pikró tragudi
Oges éna víma brostá
Foní trigónas skízi ton agéra
Oges éna víma brostá
Ksílini angéli ki ánomes dinámis
pónos sti gi pu agápis’ i psichí mas
Oges éna víma brostá
Foní trigónas skízi ton agéra
Oges éna víma brostá
|