|
Στα χρόνια τα κατοχικά άφησα στο Παγκράτι
σ’ ένα θρανίο μάνα μου τα γράμματα αμανάτι
και πήρα δρόμους ψάχνοντας ήλιο να βρω κοντά σου
Αθήνα μου κατοχική σκιά μες στη σκιά σου.
Άιντε να σαλτάρω, να σαλτάρω
μαύρη κουραμάνα μάνα να σου πάρω.
Μαύρη κουραμάνα να σου πάρω,
άιντε να σαλτάρω, να σαλτάρω.
Στα χρόνια τα κατοχικά δεν έπιασα μολύβι,
η πείνα και οι κουμπουριές τα είχα για παιχνίδι
και πώς να κάνεις πέρασμα χαμίνι μες στα κρύα,
χίλιες παγίδες για πουλιά στήσανε τα θηρία.
Άιντε να σαλτάρω, να σαλτάρω
μαύρη κουραμάνα μάνα να σου πάρω.
Μαύρη κουραμάνα να σου πάρω,
άιντε να σαλτάρω, να σαλτάρω.
|
Sta chrónia ta katochiká áfisa sto Pagkráti
s’ éna thranío mána mu ta grámmata amanáti
ke píra drómus psáchnontas ílio na vro kontá su
Athína mu katochikí skiá mes sti skiá su.
Άinte na saltáro, na saltáro
mavri kuramána mána na su páro.
Mavri kuramána na su páro,
áinte na saltáro, na saltáro.
Sta chrónia ta katochiká den épiasa molívi,
i pina ke i kuburiés ta icha gia pechnídi
ke pós na kánis pérasma chamíni mes sta kría,
chílies pagides gia puliá stísane ta thiría.
Άinte na saltáro, na saltáro
mavri kuramána mána na su páro.
Mavri kuramána na su páro,
áinte na saltáro, na saltáro.
|
