Κοίτα εκείνη τη γυναίκα.
Βάλε τις ασημένιες μπότες σου και κάν’ την προσευχή σου.
Κι όλες αυτές οι ζήλιες γι’ αυτούς που έχουν πιο πολλά,
όλοι αυτοί οι φόβοι που με κάνουν και τρέμω,
έχουν να κάνουν με την αγάπη…
Θα σηκωθώ το πρωί να δω την Ανατολή
κι ο Ήλιος, ο Ήλιος δε θα ξαναδύσει.
Οι χιλιάδες ερωμένες μου, θα ριζώσουν βαθιά μέσα μου
και δε θα μου λείψουν ξανά ποτέ.
Ποτέ…
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως να ήρθε η ώρα τώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι…
Μου φαίνονται όλα αυτά τόσο δύσκολα.
Γύρνα απλά μια σελίδα πίσω.
Τότε θα δεις τον πόνο μες στις σκιές μου.
Ποιος δε πληγώθηκε απ’ την αγάπη;
Είναι σαν να βάζεις το βασίλειό σου πάνω στην άμμο.
Αλλά, αλλά αν με κάνεις να κλάψω,
αν με κάνεις να σπάσω,
αν με κάνεις να δω τη φαντασίωση της αγάπης,
τότε, τότε ίσως ήρθε η ώρα
να μαζέψω τα σπασμένα μου κομμάτια για πάντα
και να γυρίσω επιτέλους σπίτι…
Άλλη μια φορά…
άλλη μια φορά…
άλλη μια φορά…
άλλη μια φορά…
άλλη μια φορά…
άλλη μια φορά…
Σταγόνες υγρασίας στο ταβάνι…
Η φλόγα μέσα μου τρεκλίζει, πάει να σβήσει…
Σαν ταξιδιώτης μακρινός, ξενιτεμένος
μέσα στην ίδια του τη σκέψη στοιχειωμένος.
Σαν οπτασίες τριγυρίζουνε τα βράδια
κι απ’ το κορμί μου κλέβουνε τα χάδια,
του βίου τ’ αφανέρωτα σημάδια,
σαν ταξιδιάρικα πουλιά μ’ ακολουθάνε.
άλλη μια φορά δεν έχω…
Δεν έχω…
άλλη μια φορά αντέχω…
Αντέχω…
άλλη μια φορά δεν έχω…
Δεν έχω…
άλλη μια φορά αντέχω…
Αντέχω…
Αντέχω…
Αντέχω…
Αντέχω…
άλλη μια φορά αντέχω…
Αντέχω…
Αντέχω…
Αντέχω…
Αντέχω…
|
Kita ekini ti gineka.
Oále tis asiménies bótes su ke kán’ tin prosefchí su.
Ki óles aftés i zílies gi’ aftus pu échun pio pollá,
óli afti i fóvi pu me kánun ke trémo,
échun na kánun me tin agápi…
Tha sikothó to pri na do tin Anatolí
ki o Ήlios, o Ήlios de tha ksanadísi.
I chiliádes eroménes mu, tha rizósun vathiá mésa mu
ke de tha mu lipsun ksaná poté.
Poté…
Allá, allá an me kánis na klápso,
an me kánis na spáso,
an me kánis na do ti fantasíosi tis agápis,
tóte, tóte ísos na írthe i óra tóra
na mazépso ta spasména mu kommátia gia pánta
ke na giríso epitélus spíti…
Mu fenonte óla aftá tóso dískola.
Girna aplá mia selída píso.
Tóte tha dis ton póno mes stis skiés mu.
Pios de pligóthike ap’ tin agápi;
Ine san na vázis to vasílió su páno stin ámmo.
Allá, allá an me kánis na klápso,
an me kánis na spáso,
an me kánis na do ti fantasíosi tis agápis,
tóte, tóte ísos írthe i óra
na mazépso ta spasména mu kommátia gia pánta
ke na giríso epitélus spíti…
Άlli mia forá…
álli mia forá…
álli mia forá…
álli mia forá…
álli mia forá…
álli mia forá…
Stagónes igrasías sto taváni…
I flóga mésa mu treklízi, pái na svísi…
San taksidiótis makrinós, kseniteménos
mésa stin ídia tu ti sképsi stichioménos.
San optasíes trigirízune ta vrádia
ki ap’ to kormí mu klévune ta chádia,
tu víu t’ afanérota simádia,
san taksidiárika puliá m’ akolutháne.
álli mia forá den écho…
Den écho…
álli mia forá antécho…
Antécho…
álli mia forá den écho…
Den écho…
álli mia forá antécho…
Antécho…
Antécho…
Antécho…
Antécho…
álli mia forá antécho…
Antécho…
Antécho…
Antécho…
Antécho…
|