Τα γιασεμιά εσκύψαν
για το χατήρι σου
κι ολόκληρο το κρύψαν’
το παραθύρι σου
Το κόκκινο γεράνι
τη φλόγα του πετά
Εσύ ‘σαι για στεφάνι
κι εγώ του θανατά
Βρε, ας είν’ καλά το γινάτι σου
δε σου θυμώνω εγώ
Κι αν μου γυρίζεις την πλάτη σου
Εγώ δε σε παρεξηγώ
Βαράτε βιολιτζήδες
ασίκικο σκοπό
Στο πλάι μου την έχω
εκείνη π’ αγαπώ
Βασιλικός στη γλάστρα
πλατύφυλλος ανθεί
κι εγώ μιλάω με τ’ άστρα
για σένανε ξανθή
Στα χείλια σου το γέλιο
στα μάτια η απονιά
Εγώ θα τηνε κάψω αυτή τη γειτονιά
|
Ta giasemiá eskípsan
gia to chatíri su
ki olókliro to krípsan’
to parathíri su
To kókkino geráni
ti flóga tu petá
Esí ‘se gia stefáni
ki egó tu thanatá
Ore, as in’ kalá to gináti su
de su thimóno egó
Ki an mu girízis tin pláti su
Egó de se pareksigó
Oaráte violitzídes
asíkiko skopó
Sto plái mu tin écho
ekini p’ agapó
Oasilikós sti glástra
platífillos anthi
ki egó miláo me t’ ástra
gia sénane ksanthí
Sta chilia su to gélio
sta mátia i aponiá
Egó tha tine kápso aftí ti gitoniá
|