|
Εγώ την κρατούσα στα χέρια την είχα ψηλά
το νιώθεις καρδιά μου δεν ξέρει αυτή ν’ αγαπάει
και ζει μ’ αυταπάτες μα έχει σπασμένα φτερά
γελάει που φεύγει μα μέσα της τώρα πονάει
Άσ’ τη τελικά καρδιά μου και ας φύγει
πάντα η μοναξιά τις νύχτες θα την πνίγει
Άσ’ τη τελικά καρδιά μου δεν αξίζει
όταν θα πονά κοντά μας θα γυρίζει
Εγώ της μιλούσα γι’ αγάπη μα ήταν αλλού
γυρνούσε μονάχη σε άρρωστες νύχτες και σκέψεις
δε φταίω που έγινε τώρα σκιά του μυαλού
τι άλλο να πούμε, πληγώνουν τα χείλη κι οι λέξεις
Άσ’ τη τελικά καρδιά μου και ας φύγει
πάντα η μοναξιά τις νύχτες θα την πνίγει
Άστ’ η τελικά καρδιά μου δεν αξίζει
όταν θα πονά κοντά μας θα γυρίζει
|
Egó tin kratusa sta chéria tin icha psilá
to nióthis kardiá mu den kséri aftí n’ agapái
ke zi m’ aftapátes ma échi spasména fterá
gelái pu fevgi ma mésa tis tóra ponái
Άs’ ti teliká kardiá mu ke as fígi
pánta i monaksiá tis níchtes tha tin pnígi
Άs’ ti teliká kardiá mu den aksízi
ótan tha poná kontá mas tha girízi
Egó tis milusa gi’ agápi ma ítan allu
girnuse monáchi se árrostes níchtes ke sképsis
de fteo pu égine tóra skiá tu mialu
ti állo na pume, pligónun ta chili ki i léksis
Άs’ ti teliká kardiá mu ke as fígi
pánta i monaksiá tis níchtes tha tin pnígi
Άst’ i teliká kardiá mu den aksízi
ótan tha poná kontá mas tha girízi
|
