|
Άσε με να λέω πως θα σε αφήσω,
λόγια είναι μόνο, ό,τι και να πω.
Άσε με να φύγω και να περπατήσω
λίγο ν’ ανασάνω και θα ξαναρθώ.
Μα όταν λέω πως μαζί σου θα ξεκόψω
γίνεσαι φλόγα που με καίει και γυρίζω
σαν το τσιγάρο που όλο λέω “θα το κόψω”
κι όμως με πάθος πιο πολύ ξανακαπνίζω.
Άσε με να λέω πως δε θα σ’ αφήσω,
μες στην αγκαλιά μου πια να ξαναμπείς.
Πως αυτή τη νύχτα την πόρτα θα σου κλείσω
λόγια είναι μόνο, λόγια της στιγμής.
Μα όταν λέω πως μαζί σου θα ξεκόψω
γίνεσαι φλόγα που με καίει και γυρίζω
σαν το τσιγάρο που όλο λέω “θα το κόψω”
κι όμως με πάθος πιο πολύ ξανακαπνίζω.
|
Άse me na léo pos tha se afíso,
lógia ine móno, ó,ti ke na po.
Άse me na fígo ke na perpatíso
lígo n’ anasáno ke tha ksanarthó.
Ma ótan léo pos mazí su tha ksekópso
ginese flóga pu me kei ke girízo
san to tsigáro pu ólo léo “tha to kópso”
ki ómos me páthos pio polí ksanakapnízo.
Άse me na léo pos de tha s’ afíso,
mes stin agkaliá mu pia na ksanabis.
Pos aftí ti níchta tin pórta tha su kliso
lógia ine móno, lógia tis stigmís.
Ma ótan léo pos mazí su tha ksekópso
ginese flóga pu me kei ke girízo
san to tsigáro pu ólo léo “tha to kópso”
ki ómos me páthos pio polí ksanakapnízo.
|
