|
Νύχτα πυκνή μα δες προβολείς αν ρίξεις
Πόσο απέχει απ’ το χώρια το μαζί
Όσο μια πόρτα απ’ τη διπλανή ζωή
Αν την διαρρήξεις…
Νύχτα συχνά ρωτάς ετοιμόρροπά σου
Αν είμαι ακόμα δεδομένο ανοιχτό
Τις πιθανότητες θα σου τις πω εγώ
Που ‘χω για μάρτυρα καμένο ουρανό…
Άστα όλα κι έλα τι ζητάω
Μακριά σου δύσκολα περνάω
Όσο σε θυμάμαι με ξεχνάω όμηρο εδώ…
Άστα όλα κι έλα μεγαλώνω
Ό,τι μας χωρίζει στο χρεώνω
Ένας κόκκος άμμου ήταν μόνο το ’δες για βουνό
Δε σηκώνω άλλο τόσο πόνο έλα σ’ αγαπώ…
Νύχτα πυκνή μπορείς τώρα να την σκίσεις
Να το μικρύνεις το τελείως μακριά
Τον ήλιο που ’μεινε στης δύσης τη μεριά
Να φοβερίσεις…
Νύχτα κι εχθροί παντού και το σύνορό σου
Σαν το ατσάλι αδιαπέραστο κι αυτό
Αν δε γυρίσεις πως θα ζω τι θα ’μαι εγώ
Δίχως ταυτότητα κανέναν εαυτό…
Την αγάπη σαν εχθρό σου φοβάσαι
Πλάτη πλάτη με τα θέλω κοιμάσαι
Τα ‘χω βάλει μαζί σου που φτάσαμε εδώ..
|
Níchta pikní ma des provolis an ríksis
Póso apéchi ap’ to chória to mazí
Όso mia pórta ap’ ti diplaní zoí
An tin diarríksis…
Níchta sichná rotás etimórropá su
An ime akóma dedoméno anichtó
Tis pithanótites tha su tis po egó
Pu ‘cho gia mártira kaméno uranó…
Άsta óla ki éla ti zitáo
Makriá su dískola pernáo
Όso se thimáme me ksechnáo ómiro edó…
Άsta óla ki éla megalóno
Ό,ti mas chorízi sto chreóno
Έnas kókkos ámmu ítan móno to ’des gia vunó
De sikóno állo tóso póno éla s’ agapó…
Níchta pikní boris tóra na tin skísis
Na to mikrínis to telios makriá
Ton ílio pu ’mine stis dísis ti meriá
Na foverísis…
Níchta ki echthri pantu ke to sínoró su
San to atsáli adiapérasto ki aftó
An de girísis pos tha zo ti tha ’me egó
Díchos taftótita kanénan eaftó…
Tin agápi san echthró su fováse
Pláti pláti me ta thélo kimáse
Ta ‘cho váli mazí su pu ftásame edó..
|
