|
Τα ρούχα μου τα μάζεψα,
τ’ αμάξι άνοιξα και μέσα τα ’ριξα
στα μάτια σου μια παγωνιά μέχρι το κόκαλο τρυπάει
τρελός είν’ εκείνος που αγαπάει.
Και τρέχω και τρέχω και φεύγω με χίλια
μακριά σου να βρω άλλα χείλια
και βλέπω για σένα κρυφά στον καθρέφτη
αυλαία για πάντα να πέφτει.
Ανάβω το τσιγάρο μου φεύγει ένα βάρος μου
χαρά στο θάρρος μου
κι εγώ να βάζω τις φωνές κι όλος ο κόσμος να γελάει,
τρελός είν’ εκείνος που αγαπάει.
Και τρέχω και τρέχω και φεύγω με χίλια
μακριά σου να βρω άλλα χείλια
και βλέπω για σένα κρυφά στον καθρέφτη
αυλαία για πάντα να πέφτει.
|
Ta rucha mu ta mázepsa,
t’ amáksi ániksa ke mésa ta ’riksa
sta mátia su mia pagoniá méchri to kókalo tripái
trelós in’ ekinos pu agapái.
Ke trécho ke trécho ke fevgo me chília
makriá su na vro álla chilia
ke vlépo gia séna krifá ston kathréfti
avlea gia pánta na péfti.
Anávo to tsigáro mu fevgi éna város mu
chará sto thárros mu
ki egó na vázo tis fonés ki ólos o kósmos na gelái,
trelós in’ ekinos pu agapái.
Ke trécho ke trécho ke fevgo me chília
makriá su na vro álla chilia
ke vlépo gia séna krifá ston kathréfti
avlea gia pánta na péfti.
|
