Με μια κρύα καληνύχτα
αχ, σε τύλιξε η νύχτα
κι ήθελα να σου φωνάξω
την πορεία σου ν’ αλλάξω
Ξέρω λείπει η μια στην άλλη
η φιλία ήταν μεγάλη
είχε δύναμη και πάθος
μα όμως κάναμε το λάθος!
Εμείς που ήμασταν φίλες αχώριστες
πες μου, πως το ‘κανες, πες μου πως μπόρεσες;
Χρόνια σε ήξερα, χρόνια με γνώριζες
όλα ας τα σβήσουμε, είμαστε αχώριστες!
Δε μου είπες, για φαντάσου
ένα αντίο ένα γεια σου
και απόμεινα να κλαίω
και τι έφταιξα, να λέω
Τόση δύναμη πού βρήκες
και με φόρτωσες με λύπες
κι έχω τώρα συντροφιά μου
τη μεγάλη μοναξιά μου!
|
Me mia kría kaliníchta
ach, se tílikse i níchta
ki íthela na su fonákso
tin poria su n’ allákso
Kséro lipi i mia stin álli
i filía ítan megáli
iche dínami ke páthos
ma ómos káname to láthos!
Emis pu ímastan fíles achóristes
pes mu, pos to ‘kanes, pes mu pos bóreses;
Chrónia se íksera, chrónia me gnórizes
óla as ta svísume, imaste achóristes!
De mu ipes, gia fantásu
éna antío éna gia su
ke apómina na kleo
ke ti éfteksa, na léo
Tósi dínami pu vríkes
ke me fórtoses me lípes
ki écho tóra sintrofiá mu
ti megáli monaksiá mu!
|